ఆగిన అత్త గారి సెంచురీ పరుగు
------------------------------------------------------------------------------------
జనవరి 2013 లో తొంబై ఏళ్ళ అత్తగారు
అనారోగ్యం తో ఆస్పత్రి పాలు !
ఊపిరి అందక ఎగపోత,
ఆగనా అంటూ గుండె ,
పరుగెడలేను అంటూ బి.పి,....భయపెట్టారు చాలా.....
ఏమో ...ఎప్పుడో..చెప్పలేం అని
చేతులెత్తేసిన డాక్టర్ల అంచనా తారుమారు చేసి ,
ఊపిరి తిత్తుల శక్తి పెంచేసుకుని, గుండె లయ సరిచేసుకుని ,
వేగాన్ని పుంజుకున్న బి.పి తో ..
‘ఇది నా సెంచురీ కోసం పరుగు’ అంటూ ఇల్లు చేరారు అత్తగారు !!!
డైపర్లను వదిలించుకుని, టానిక్కులతో శక్తి పెంచుకుని
ఆకలి ఎక్కువై..అనుక్షణం ‘ తిండి పెట్టవే కోడలు పిల్లా ‘ అంటూ
నన్ను పరుగులు తీయించి ....
అర్ధరాత్రి కూడా హార్లిక్స్ లతో కడుపు నింపుకుంటూ
నా నిద్రను పాడు చేసినా ...
‘సెంచురీ కై పరుగు కదా , ఆమాత్రం నాసాయం వద్దా’ అనుకుంటూ చేసాను సేవలు
చాలా ..
ఆరు నెలల్లో ఆవిడ తయారైన తీరు అద్భుతం అనుకుంటూ వుండగా
జూన్ ఆరు తెల్లవారు జామున ‘ నన్ను పిలుస్తున్నారు నేను వెళ్ళాలి ‘ అని
ఆవిడ అంటే ‘సెంచురీ పరుగు కదా ..అప్పుడేనా వెడుదురు గానీ ‘అంటే
సరేనంటూ’ ఆరోజు కార్యక్రమాలు ముగించుకుని
రాత్రి పడుకుంటానంటూ చెప్పిన
ఆవిడ
నిశ్శబ్దంగా అర్ధరాత్రి పరుగు చాలించుకుని ,
సెంచురీ వద్దనుకుని
పరలోకానికి పయనమై వెళ్లారు ...
బోసిపోయిన ఆవిడ రూమూ ,
పరుగులెత్తిన నేను...
మరచిపోలేని ఆవిడ జ్ఞాపకాలు
మిగిలాయి ....